انسان و حیوان، نوشته صادق هدایت
میازار موری که دانه کش است که جان دارد و جان شیرین خوش است
این بیت از فردوسی آغازگر کتاب انسان و حیوان است؛ در این کتاب
هدایت از حکما و فلاسفه در مورد تشابه و تفاوت‌های بین انسان و حیوان نکاتی
را ذکر می‌کند. این که حیوانات نیز در کارهایشان دارای اختیار و اراده می‌باشند، فکر می‌کنند و نیز دارای احساس هستند. در ادامه به ستم‌هایی که
انسان نسبت به حیوانات روا می‌دارد می‌پردازد و این که انسان گیاه‌خوار
چگونه از گوشت حیوانات استفاده می‌کند و این که چگونه انسان حیوانات را از
طبیعت دزدیده، برای هر کدام یک مصرف و کاری تراشیده است و به این‌ها هم
اکتفا نکرده و می‌خواهد با شکار کردن آن‌ها برای خود تفریح و سرگرمی ایجاد
کند.
در پایان به این مطلب که باید برای حیوانات حق و حقوقی قائل شد پرداخته و مطالبی را از بزرگان و کتاب‌های مختلف بیان می‌کند و با این شعر حافظ کتاب خود را پایان می‌دهد که:
در پایان به این مطلب که باید برای حیوانات حق و حقوقی قائل شد پرداخته و مطالبی را از بزرگان و کتاب‌های مختلف بیان می‌کند و با این شعر حافظ کتاب خود را پایان می‌دهد که:
مباش در پی آزار و هر چه خواهی کن که در طریقت ما غیر از این گناهی نیست
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر